Σχέση με την άσκηση: Μια φρέσκια ματιά στο κλασικό New Year’s Resolution
Της Κάλλης Πολέμη, Ψυχοθεραπεύτριας, M.Sc.
Eν αναμονή του νέου έτους πολλοί από εμάς θέτουμε στόχους για την νέα χρονιά που απλώνεται μπροστά μας. Κάποιοι επιθυμούν να ταξιδέψουν, άλλοι να προχωρήσουν προσωπικά ή επαγγελματικά, άλλοι να δημιουργήσουν μια θετική διαφορά στην κοινωνία. Οι περισσότεροι όμως, αν όχι σχεδόν όλοι, επιθυμούν μεταξύ άλλων να χάσουν βάρος και να αρχίσουν ή να εντατικοποιήσουν την σωματική τους δραστηριότητα. Με την ευκαιρία λοιπόν αυτού του newsletter, θα επιχειρήσουμε να δώσουμε έμφαση στο δεύτερο, την σχέση με την άσκηση, μιας και το πρώτο, το βάρος, συνήθως λαμβάνει την μερίδα του λέοντος της προσοχής μας.
Τα συνήθη λάθη είναι λίγο έως πολύ γνωστά, αξίζει ωστόσο να τα αναφέρουμε για να προσπαθήσουμε -για αλλαγή- την νέα αυτή χρονιά να τα αποφύγουμε. Το πιο συνηθισμένο φαινόμενο είναι η επιλογή ακραίων πρακτικών γύρω από την άσκηση. Με άλλα λόγια οι μισοί απέχουν εντελώς διότι νιώθουν ότι δεν μπορούν να τα καταφέρουν, δεν προλαβαίνουν και θα το κάνουν όταν η ζωή τους φτάσει σε κάποια ιδανική μορφή. Οι υπόλοιποι, σαφώς λιγότεροι αλλά υπαρκτοί, υπερ-αθλούνται, αυξάνουν διαρκώς την ένταση, μπαίνουν εν ολίγοις σε πρωτόκολλα περίπου επαγγελματιών αθλητών, προκαλώντας στον εαυτό τους διάφορα προβλήματα. Αυτή η ακραία θεώρηση του φαινομένου “σωματική άσκηση” είναι και ο βασικός λόγος αποχής για την πρώτη κατηγορία και τραυματισμών ή διατροφικών διαταραχών για την δεύτερη. Νομίζοντας η πλειονότητα των ανθρώπων, ειδικά όσοι δεν ασκούνταν συστηματικά από μικρή ηλικία, ότι πρέπει να αθλούνται σχεδόν κάθε μέρα και με διαρκώς αυξανόμενη ένταση και δυσκολία, προκειμένου αυτό να έχει κάποιο “νόημα”, εγκαταλείπουν συνολικά την προσπάθεια, βλάπτοντας την σωματική τους υγεία αλλά και βάζοντας σε κίνδυνο την ψυχική τους ισορροπία. Από την άλλη μεριά, όσοι υπερβάλλουν, αποκτούν μια εξαρτητική σχέση με την άσκηση, που συνήθως συνδέεται και με την σχέση τους με την τροφή, υποκύπτουν δε σε ενίοτε σοβαρούς τραυματισμούς και γενικότερη καταπόνηση του οργανισμού τους, με τις συνακόλουθες συνέπειες που αυτό έχει στην κοινωνική, οικογενειακή και οικονομική τους δραστηριότητα.
Καθώς λοιπόν κανείς επιλέγει με ποιο είδος άσκησης θα καταπιαστεί το 2024 και με ποιον τρόπο, καλό είναι να έχει υπόψη του κάποιες βασικές παραμέτρους. Κατ’ αρχάς, είναι κρίσιμο να επιλέξει κάτι που αγαπά. Όσο αυτονόητο και να ακούγεται αυτό, σπανίως οι άνθρωποι λαμβάνουν υπόψη τους αυτό το κριτήριο, παρά επιλέγουν με βάση τον περίγυρό τους ή τα όσα βλέπουν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Μια επιλογή που μάς αρέσει, έχει σαφώς καλύτερες πιθανότητες να μακροημερεύσει, αφού μάς καλύπτει όχι μόνο σωματικά αλλά και ψυχολογικά. Εξάλλου οι πρακτικές προεκτάσεις της επιλογής έχουν εξέχουσα σημασία. Χρειάζεται κάτι κοντινό, σε μέρα και ώρα που δεν απαιτεί θυσίες για να ακολουθηθεί και σε κόστος που δεν ξεπερνά το εύλογο με βάση τα οικονομικά του καθενός. Η ένταση, η συχνότητα και η διάρκεια είναι απολύτως προσωπικές υποθέσεις – ακόμη και η κλασική “μία ώρα” γυμναστικής μπορεί για κάποιους να είναι απρόσφορη και να πρέπει να μειωθεί σε 30 λεπτά, προκειμένου να μπορούν να το ακολουθήσουν χωρίς δυσφορία (και άρα να μην το παρατήσουν μετά από λίγο).
Με όλα τα παραπάνω οικοδομείται μια σχέση με την άσκηση πιο ισορροπημένη. Τίθενται επίσης τα θεμέλια ώστε η νέα προσπάθεια με την νέα χρονιά να είναι βιώσιμη και άρα πιο μακροπρόθεσμη και επιτυχημένη. Ωστόσο, πιο πολύ από όλα χρειάζεται κανείς να θυμάται το εξής: όπως κάθε σημαντική αλλαγή στην καθημερινότητά μας έτσι και η άσκηση πρέπει να γίνει απόλυτα σταδιακά. Συνεπώς, για όσους προέρχονται από απραξία ή τραυματισμούς, δεν απαιτείται ιδιαίτερη σκέψη για το πώς θα ξεκινήσουν: χρειάζεται απλώς να αρχίσουν να περπατούν και τα υπόλοιπα θα έρθουν..εν καιρώ. Ας μείνει και κάτι για New Year’s Resolution την επόμενη χρονιά!